Moved Permanently

       Değerli okuyucularım, Sözlük anlamıyla diktatör “Zor kullanan, Zorba” anlamına gelse de, siyasi söylemle “Bütün yetkileri kendinde toplamış, zalim kimse” olarak tarif ediliyor.

      Siyasi olsun olmasın, böyle davranan kimselere, halk arasında “diktatör ya da diktatör gibi…” dendiğini biliyorsunuz.

      Diktatörler ayrıca halk arasında “Zalim kimseler” olarak da anılırlar. Sevilmezler, sayılmazlar.

      Bu yazımda, işin siyasi boyutu ağırlıkta olacağı için, önce ünlü diktatörlerin kimler olduğuna, adlarını ve ülkelerini yazarak, bir bakalım.

    Çok tanınmışların sayısı 10 civarındadır ve bunlar;  Çin’in Komünist lideri Mao Zedung, Alman Adolf Hitler, Belçika Krallarından II.Leopald, Rus Josef Stalin, Japon İmparatorlarından Hideko Tijo, Rus Çarı II.Nicholas, Iraklı Saddam Hüseyin, Kuzey Kore lideri Kim il Sung, eski Etiopya İmparatoru Haile Mariam ve Nijeryelı zalim Yaku bu Gowen’dir.

     Portekiz’den Salazar, İspanyol Franko, İtalyan Mossolini, Libyalı Kaddafi, Mısırlı Hüsnü Mübarek, Sudan’lı Ömer El-Beşir, Arap ülkelerinin gelmiş geçmiş Kralları-Başkanları ve Ortaasya Cumhuriyetleri’nin Başkanlarının da birer diktatör oldukları, hatta Yugoslav Tito’nun bile diktatörlüğü benimsediği söylense de, öteki azılı diktatörler kadar katı, etkili ve zalim oldukları söylenemez.

                    DİKTATÖRLERİN YÖNETİM BİÇİMİ VE SONLARI

    Diktatörler, hak-hukuk tanımazlar. Gelmiş geçmiş kanunları da dinlemezler. Kanun kendileridir. Ya da, kendi görüşlerine ve kafalarına göre kanun çıkarırlar.

    Öldürerek ve yok ederek yönetmek, onların başlıca yönetim tarzıdır. Onların ağızlarından çıkan söz, kanun gibidir. Ülkelerinde yaşayan herkesin kendisine, kayıtsız şartsız biat etmesini isterler.

     Yok ettikleri insan sayısı bazen yüz binlerle, bazen de milyonla ifade edilir. Dinlerine bağlı oldukları gibi görüneler olsa da, dine ve Allah’a inanmazlar.

     Bir diktatörün yönetimindeki ülkenin halkı, hiçbir zaman mutlu değildir. Diktatörlerin yönetimindeki ülkeler, doğru dürüst kalkınamadıkları gibi, medeni alemin imkanlarından da fazlaca yararlanamazlar.

     Eceli ile ölen diktatörler olduğu gibi, öldürülen hem de kötü bir şekilde katledilenler de vardır. Diyebiliriz ki, hiçbir diktatörün sonu iyi olmamıştır. Onlar, tarihin karanlığına gömülürken, kendilerinden hep öfke ve nefretle söz edilmiştir. Onlar, bulundukları ülkenin “yüz karası” olarak anılmışlardır.

               TAYYİP BEY’E, NEDEN BÖYLE DENMEK İSTENİYOR?

     Kurduğu partisini ilk seçimde ve tek başına iktidara getiren Recep Tayyip Erdoğan’ın, statükoyu bırakıp farklı kararlar alması ve farklı eylemler yapması, ilk zamanlarda kamu oyunda biraz şaşkınlık yarattı.

      Muhalefet partileri, görevleri gereği onun icraatını doğru bulmadılar. O kadar ki, “Onun kural ve kanun tanımadığını, her icraatında keyfi davrandığını öne sürdüler ve sürmeye devam ediyorlar.

      Ana Muhalefet Partisi’nin lideri Kemal Kılıçdaroğlu, ona “Diktatör” benzetmesi yaptı. Hatta, bira daha ileri giderek “Diktatör bozuntusu” dedi. Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’la mahkemelik duruma düşen Kılıçdaroğlu, bu sözlerinden geri adım atmadı.

     Türk halkı, bugüne kadar bir dikta rejimi yaşamadığı ve diktatörlüğün ne demek olduğu tam bilmediği için, Cumhurbaşkanı buna açıklık getirdi ve dedi ki; “Ben diktatör olsam, kimse böyle konuşamaz ve yazamaz.”

      Eski diktatörlere bakıldığında, söyledikleri doğruydu. Onun bir diktatör olmadığı ve diktatör olmak gibi bir niyetinin olmadığı da anlaşılıyordu. Ancak, Anayasa’ya ve kimi yasalara uymaması ve bunu açıkça söylemesi ve de keyfi tavırlarının sıkça görülmesi, hele kendisine hakaret edildiğini söyleyerek bir çok kişi hakkında dava açtırması, onun diktatör gibi davrandığını söylemelerine sebep oluyor.

                              BAŞKANLIK, DİKTATÖRLÜK MÜ?

     Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, şimdi Cumhurbaşkanlığını bırakıp “Başkan” olmak istiyor ve bunda ısrar ediyor. Hükümet de öteki işlerini bırakıp, adeta bu konuyu ülkenin önceliği gibi görüyor.

     İktidar Partisi’nin yedek lastiği konumundaki MHP ve onun lideri Devlet Bahçeli de bu isteği desteklediğine göre, bu konuda bir Anayasa değişikliği yapılacaktır.

   Bu değişiklik halkoylamasına sunulduğunda, halkın “Evet” diyeceğini  tahmin ediyorum.

      Daha önce de belirttiğim gibi, böyle bir sistemin Türkiye’ye faydası mı, yoksa zararı mı olur? Halkımız onu henüz bilmiyor.

      Tayyip Bey’in geçmişine bakılırsa, eline geçireceği yeni yetkileri çok doğru kullanacağını sanmıyorum. Sistem gereği, ülkemiz “Eyalet” denilen parçalara  bölünecektir. Yani, parçalanacaktır.

      PKK lideri Abdullah Öcalan da, salt bu sebeple Başkanlığı istiyor ve bekliyor. Çünkü, Eyalet Sistemine geçildiğinde, onların hedefindeki birkaç eyaleti ellerine geçirmek ve ülkeden koparmak çok daha kolay olacaktır.

      Eğer böyle bir durum olursa, işte o zaman Tayyip Bey’in diktatör gibi hareket ettiği söylenebilir. Halk da, kime ve neye oy verdiğini daha iyi anlar. Ve işte o zaman kendisine, “Diktatör” bile denilebilir.

       Böyle bir şeyin olacağını ve Tayyip Bey’in ülkeyi böldürüp, gelecekte bir diktatör ve öteki diktatörler gibi anılacağını hiç sanmıyorum.