Lafı uzatanlara ne yapmak lazım diye farabi'ye sormuşlar, şöyle demiş.
-Uzun konuşanı kısa dinlemeli.
İngiltere kralı george ile görüştüğü sırada, Gandi'nin üzerinde her zamanki gibi beyaz örtüsü vardır. Davetten çıkınca bir gazeteci sorar.
-Kıyafetiniz, bir kralla buluşmak icin yeterli miydi?
Gandi, hiç aldirmadan cevap verir:
-Kral, ikimize de yetecek kadar giyimliydi.
Necip fazıl kısakürek vapurla karaköy'e geçerken, yanına biri yaklaşıp,
-Ustad, diye sormuş. peygamberlere ne diye gerek duyuldu, biz kendimiz yolumuzu bulabilirdik.
Necip fazıl, okuduğu kitaptan başını kaldırmadan:
-Ne diye vapura bindin ki, yüzerek karşıya geçsene.
Kulaklarının büyüklüğü ile ünlü olan Galile'ye hasımlarından biri,
-Ustad, demiş. kulaklarıniz bir insan icin biraz büyük degil mi?
-Gallie, doğru, demiş. benim kulaklarım bir insan icin biraz büyük ama, seninkiler de bir eşşek icin fazla kücük sayılmaz mı?
-İncili çavuş, osmanlı elçisi olarak Fransa Kralına gönderildiginde, elbiselerinin bazı yerlerinde yama varmış. kral, bunları görünce dayanamayıp:
-Bana senden başka gönderecek adam bulamadılar mı? diye sorunca,
-İncili çavuş: osmanlılar, adama göre adam gönderirler, cevabını vermiş. Beni de sana göndermelerinin hikmeti bu olsa gerek.
-Vaktiyle Fransa hükümet ricalınden biri napolyon bonapart'i bir muharebede tenkide kalkışıp parmağını harita üzerinde gezdirerek,
-Önce şurasını almalıydınız, sonra buradan geçerek ötesini zaptetmeliydiniz, gibi fikirler yürütmeye başlayınca, napolyon:
-Evet demiş, onlar parmakla alınabılseydi dedigin gibi yapardım.
FİLOZOFUN CEVABI
Eski çağlarda yaşayan bir filozof, daima gerçekleri söylediği için kralı kızdırmıştı. Kral filozofa ölüm cezası verdi ve ölmeden önce filozofun zekasıyla alay etmek için ona şöyle dedi:
- Ölmeden önce son bir cümle söylemene izin vereceğim. Bu söylediğin cümle doğru çıkarsa başın kesilecek; yalan çıkarsa asılacaksın.
Filozof, derhal bir cümle söyledi ve her iki ölümden de kurtuldu:
- Beni asarak öldüreceksiniz.
Şimdi, onu asmaya götürseler, filozof doğruyu söylemiş oluyordu ki o zaman asılması değil, başının kesilmesi lazımdı.
Yok, eğer başını kesmeye götürseler, o zaman yalan söylemiş oluyordu ki asılması gerekti.
Böylece, onu ne asabildiler, ne de başını kesebildiler!
Kaynak: Hikayeler.com
Kalın sağlıcakla.
BEN KÜÇÜK YANGINLARA KARIŞMAM
Kasabanın en zenginlerinden olan Murat ağa, kendisinin çok akıllı olduğu için servet sahibi olduğunu sanırmış.
Cumadan cumaya camiye gelirmiş. Caminin yakınında, etrafı sağlam taş duvarlarla çevrili, içinde çok çeşitli meyve ağaçları olan büyük bir bahçe içinde, üç katlı kocaman bir evi varmış.
Süslü ve pahalı elbiseler giyer, gururla dolaşırmış.
Nasreddin Hoca'nın cuma vaaz ve hutbelerini dinledikten sonra, vaaz işine gelmiyorsa;
-"Hoca, sen dünya işlerine karışma, din işi ayrı, dünya işi ayrı" der bilgiçlik taslarmış.
Bir gün Murat ağa'nın evinde yangın çıkmış. O sırada cemaat öğlen namazından çıkmaktaymış. Murat ağa camiye doğru koşup, Nasreddin Hoca'ya ve cemaate hitaben:
- "Aman Hocam yetişin! Evimden alevler çıkıyor. Şu yangını söndürelim" diye feryat eylemiş.
Hoca sakin ve aldırışsız bir sesle:
- "Bak komşu, Kırk yılda bir de olsa bugün senin sözünü dinleyelim. O yangın bizim asla karışmamamızı istediğin bir dünya işidir. Hem meraklanma. Ev birkaç saat içinde kül olur ve yangın da söner. Ahirette, ateşten bir evde sonsuz yaşamaktan korkmayan, senin gibi cesur, yiğit, zengin, akıllı bir adamın böyle ufak bir yangın için telâşı da ne demek olur!" demiş.
